*gazete küpürünü ikiye katlıyor, sonra da büküyorum.bir dikdörtgen, bir kare, iki üçgen...köşeleri birleştirip üçgenleri ayırıyorum.kağıttan bir gemi oluyor.yere bırakıyorum.ne yüzdürecek su var ne de yelkenlerini dolduracak rüzgar.sanki betondan yapılmış.hç bir yere gidemiyor.tıpkı göğsümdeki ağrı gibi.
*ruhum!belki bu akşam artık
son akşamım olacak.aşkım içimde kaldı.
iş adamı bunu bilmiyordu ama bu dizeler bir romanda cyrano nam karakterinin sevdiceği roxane'a vedasıydı.
*insan doğası böyle işte, en çok nefret ettiklerimiz en fazla sevdiklerimiz oluyor hep.
*omuzlar aşağıda, karın içeride, ellerim yumruk, kaslarımı sıkıyorum.bir mesafe olmalı.düşmanınla senin aranda, yediği darbeyle iç organların arasında, bireyle toplum arasında, geçmişle bugün arasında, anılarla vicdan arasında...bu hayatta yaptığın ya da hissettiğin her şeyde biir mesafe olmalı.mesafe seni korur.sıkı bşr yumruk yemenin püf noktası, mesafeyi nasıl yaratacağını bilmektir.
*bütün erkeklerin arzuladığı tam da bu değil midir, derdi.karmaşık olmayan bir kadın - onları sorgulamayacak, dırdır etmeyecek,zıtlaşmayacak, eleştirmeyecek biri.yine de, diye eklerdi annabel, boş bir fantezi bu, çünkü karmaşık olmayan kadın yoktur.kadınlar ikiye ayrılır, derdi.bariz biçimde karmaşık olanlar ile karmaşık olduğu ilk bakışta anlaşılmayanlar.
*gece durgundur, perdesi saklar hayallerimizi...
*kimse görmek istemiyordu güzelliğin zamanın siyah kadifesinde erimeye mahkum bir kar tanesi olduğunu.
*zişan diyor ki, "her zaman kendi içine bakmak en emin yol.başkalaryla uğraşmayı bırak.her gazap, her kahır ağır bir çanta.niye taşıyasın?at onları.sıcak hava balonu gibi hayat.yukarı mı gitmek istersin, aşağı mı?hiddeti, intikamı, rekabeti bırak.torbalardan kurtul."
*boş ver sen dünyayı.yarın yel savuracak toprağımızı, içelim, hoş geçsin üç nefeslik ömrümüz.(ömer hayyam)
*allah'a dua ediyorum, muhabbet dilini konuşan kalp ehli birini ona yoldaş yapması için.
*ancak mektupları gelince anladım onun ikinci ve son kez öldüğünü.
