münir özkul'un filmde gururlu bir aile babasını canlandırıp, insanlıktan yoksun zengin bir fabrikatör sahibine insanlık dersi verirken kurduğu cümledir. münir özkul bu repliği öyle içten yansıtırki insanın içi burkulur. lakin çghb gibi yeni yetmeler tarafından sergilenen skeçlerde geyik malzemesi olarak kullanılıyor. işte bu çok acı.
