türkiye de kadın olmanın nasıl bir ızdırap olabileceğine çok güzel bir örnektir başlığı açan şahsın fikriyatı.
ahlaksız bir tavırla aracılık ettiği bayan yazarın satırları ise bir erkek olarak altına tereddütsüz destek imzası atabileceğim sözlerdir.
insan olma hakları es geçilen ve birer et parçası yerine konulan tüm kadınların kardeşiyim, abisiyim, babasıyım.
cinselliği içinden çıkılmaz bir hapishane haline getiren ataerkil zihniyetin ve bu sakat zihniyet nedeniyle oluşan sapkınlıkların, sapıklıkların ve her türlüsünden şerefsizliklerin en büyük mağduru olan kadınlarımız, aslında büyük bir aile olan bizlerin kardeşleri, ablaları, anneleridir.
bana onların abisiysen, kardeşiysen, babasıysan pezevengin önde gidenisin diyeceğinizi zaten tahmin edebiliyorum.
ama şunu bilin ki siz çok zavallı mahlukatlarsınız.
kendi şerefsizliğinizin, vicdansılığınızın, namussuzluğunuzun, allahsızlığınızın, kitapsızlığınızın farkına varamayacak kadar aşşağılık yaratıklarsınız.
kendi annenize, bacınıza, yengenize, teyzenize, halanıza başka bir erkek baktı diye silah çekebilirken, onların kanı ile ellerinizi yıkayabiliyorken ya da en hafifinden onları dövebiliyor, çocuklarından ayırabiliyor, sokağa atabiliyorken, sizinle aynı zihniyette olan bir başka hemcinsinizin annesine, bacısına, yengesine, teyzesine, halasına göz dikebiliyor, tecavüz edebiliyor, utanmadan musallat olabiliyorken, iyi vatandaş, ahlaklı birey olduğunuzu ve namusunuzu koruduğunuzu nasıl iddia edebiliyorsunuz?
toplumumuzda aşağıladığınız, insan yerine koymadığınız kadınların; genelevlerde, fuhuş batakhanelerinde, barlarda pavyonlarda ve dahi baba evlerinde, koca evlerinde, okullarında, devletin resmi kurum ve kuruluşlarında meze yerine konan, meze yapılan, utanmadan şeytanın akıl edemeyeceği tuzaklara düşürülerek kirletilen tüm kadınların tek ve gerçek pezevengi sizlersiniz.
onlar insanlıklarını kirlettiğiniz batakhanelerden kurtulabilmek için etlerini satmaya devam ederken onları nasıl oluyorda aşağılayabiliyorsunuz?
siz kimsiniz ve bu kadar büyük vicdansızlıkları yapıyor olabilmenize rağmen, sizi yetiştiren ananızın, yolunuzu bekleyen çocuklarınızın, sizi adam sanan bacınızın, namusunu size emanet eden onca eş dostunuzun yüzüne nasıl oluyorda bakabiliyorsunuz?
ve bir de utanmadan sizin dünyanızda yani bu kadar itin, çakalın, aç kurdun, zebaninin, şeytanın, allahsızın, kitapsızın arasında sevgi ararken, şefkat araken, insanlık ararken, hayat ararken sadece kendini ilgilendiren, ilgilendirmesi gereken hatalar yapan( adam olsanız, gerçekten toplumunuzun yani büyük ailenizin babaları, amcaları, abileri olabilseniz eminim o hatalarında en az yüzde doksanı olmaz) gencecik insanlara nasıl oluyorda o pis kalplerinizden ve pis beyinlerinizden, çürümüş vicdanlarınızdan akan inanılmaz derecede mide bulandırıcı sözler edebiliyor ve bunca şerefsizliğinize rağmen kendinizi haklı görüp, adam olduğunuzu, harbiden hak ede ede, içini doldura doldura erkek sıfatını hakettiğinizi düşünebiliyorsunuz?
