Vakti zamanında bir kaymakam varmış. Bu kaymakam diğerlerin aksine hiç haram yemez, adaletsizlik yapmazmış. Böyle olduğu için diğer devlet yetkililerine göre daha fakirmiş. Yani o kadar fakir ki ayakkabısın altı delik deşik yinede çok şükür dermiş. bir köye davete gidiyor. iki köy arası yıllardır bir çözülemeyen sorun var. Hangi kaymakam köye giderse zengin köy ahalisi rüşvet verir tarlaları alırmış. Bu kaymakama da aynısı sunmuşlar ve kabul etmemiş. Kaymakam ve köyde yıllardır sağlanamayan bu sorunu çözüme kavuşturuyor. köyden ayrılırken Allah a şükrediyor. Köyün ilerisinde bir karartı görüyor ve içinden '' Ya hayırdır yada şer rabbimden gelene razıyım'' geçiriyor. Sonra bir bakıyor ki adaletli davrandığı fakir köylüler ellerinde yumurta, bal falan kaymakama diyorlar ki : Sen adaletli davrandın, hakkımızı verdin biliriz çok dürüstsün ama bunlar rüşvet değil, ikramımızdır lütfen bunları kabul et. Kaymakam nazikçe reddedip yoluna devam ederken kafasını gök yüzüne çevirip '' Allah'ım beni bunlarla mı sınıyorsun?'' deyip gülümsüyor.
Bu hikayeyi neden anlattım bilmiyorum. Varsa bir bağlantı siz bulun işte.
