beni tanidigin andan itibaren,
cizgi filmler izledigim, oyunlar oynadigim arkadasim oldugun,
ilk okulda derslerim kotuyken, gel kardesim odevlerine beraber bakalim deyip kontrol ettigin,
okuldan gelince yemek hazirladigin,
her daim daginik olan odami toplamama yardim ettigin,
okumak istemedigim kitaplari benden once okuyup adeta reklamini yaparak okumami sagladigin,
bana bisiklete binmeyi, yuzmeyi, iyi araba kullanmayi ve en kucuk delige bile park etmeyi ogrettigin,
en absurt saatte cehennemin dibinden bile gel beni al diye arasam geldigin,
buyuyup evdekilerden habersiz disari ciktigimda bana kendi yontemlerinle iskence etsende, asla ispiyonlamadigin,
cok istesemde para biriktirmeyi beceremedigim icin alamadigim seyleri dogum gunu, yilbasi, etc. gunlerde hediye ettigin,
ask acisi cekip ölcem sandigimda, ne oldu ne bittilerle basimi agritmayip sadece iyi hissetmeme odaklanip, guzel yerlere goturerek, kafami mesgul edip avuttugun,
aramizda sadece 1,5 yas olmasina ragmen, benden bahsederken hep "kucuk kardesim" dedigin, boylelikle kazik kadar oldugum halde hep kucuk kalmami sagladigin,
ve daha bunlar gibi onlarca sey daha yaptigin,
tum simarikliklarima, kiskancliklarima, ve salakliklarima ragmen beni her daim cok sevip hep abilik ettigin icin cok tesekkur ederim. bende seni cok seviyorum.
suan yanimda degilsin,ve ben sahibini kaybetmis evcil hayvanlar gibiyim. issizim, evim cok daginik ve hatta pis, yemek yapmiyorum haliyle yiyemiyorumda, oturup duruyorum zaten canim hic bir sey yapmak istemiyor, resmen dagildim. dahasi bana cok ihtiyacin oldugunu da biliyorum. elimden geleni yapicam ama yaninda olsam daha iyisini yapabilme suphesi icimi kemiriyor, cok huzursuzum. ayrica, simdi degil ama belki bir gun yuzune de soylerim, bugun sana beni gecenin yarisinda arayip uyandirdin diye bagirdigim icin ozur dilerim. gercekten de cok uzgunum, yapmamaliydim.
