daha 10 yaşında falandım. bi sabah elime geçti kitap ve ben okumaya başladım. hava karardığında son sayfadaydım. nası bitirmiştim anlamamıştım. ama aklımda "yalanabilen meyve aromalı duvar kağıtları" "yuvarlak görünümlü kare şekerler" "erimeyen dondurma" ve her duruma uygun şarkılar söyleyen, fabrikanın o sadık çalışanları umpa-lumpalar vardı. sonra, 18 yaşıma mı ne gelmiştim. filmi çıkmış. yalanabilen meyve aromalı duvar kağıtlarını, erimeyen dondurmaları görememiştim ama yine de her şey hayalimdeki gibiydi. çikolata nehirleri, sincap kuyusu, rengi eflatuna dönen violet.. çok beğenmiştim. canım sıkıldıkça bi göz atarım yine kitaba ya da izlerim filmini. ayrıca, fabrikanın charlie'ye verilme anı da çok dokunaklıdır. bu yüzden "charlie'nin çikolata fabrikası"dır belki de...
