seni ilk gördüğümde arabadan eşyalarını çıkarıyodun. ben bakıp kafamı çevirdim bu kadar güzel kız.. Yine hayallerimin yarıda kesileceğini anlayıp bakmadım sana. oysa sen bana ısrarla bakıyodun daha sonraki günlerdeki gibi. ta ki son güne kadar... Ben de daha bişeyin farkında değildim. daha sonra seninle konuşmak istediğimi farkettim. artık konuşmanın zamanı geldiğinde ise sen yoktun. 2 gün boyunca seni bekledim. artık kendimle yüzleşmenin vakti gelmişti . kendime itiraf etmeliydim. SANA AŞIK OLMUŞTUM. ilk defa bu kadar tutkulu olmuştu. Hayatımda öyle ağladığımı hatırlamıyorum. Niye ben seninle konuşamadım ki. Kendinden nefret ediyodum artık. Dedikleri gibi oluyodu herşey . Karnıma ağrılar giriyo, dalıp gidiyorum, gülemiyorum. O güne kadar şen şakrak olan ben gülemiyodum evet gülemiyodum. Hayatım çok boştu artık. Ve geçenlerde tam 1 yıl oldu . Hala unutamadım. Tek istediğim seni bir kez daha görmekti ama olmadı. Bir daha aynı duyguları yaşayamam gibi geliyor artık. Niye böyle oldu ki ? Ama pişmanlık fayda etmiyor işte.. Ama olsun demiycem . Keşke olabilseydi ama olmadı. Hala dalıp gittiğimde uzaklara istemsiz olarak sen geliyosun. Bu aşktan nasıl kurtulacağımı bilmiyorum. Ama seni tekrar göremeyeceğimi bilsem de seni çok seviyorum!
