ben senin için, kaç kere doğdum, kaç kere öldüm hatırlamıyorum.
kaç güneş battı gecenin ufkunda sayamadım.
her ömrümde sordum, okudum, aradım.
tanrım hepsinde kendimi çekip vurmak istedim.
sanırım yine kaybettim ve bunu gencecik yaşımda fark ettim.
seni kaybettiğim gün çocukluğumdan kovdu yaşam beni;
ne yaptım ben... artık varlığımı yokluğumda mı göstermek zorundayım ?
beni duyuyor musun, sessizlik içinde saklanıyorum ?
beni görüyor musun, kapattığın gözlerin arkasındaki perdede gölgem oynuyor.
heyhat karanlık içinde kara bir gölgeyim ben
Ve göz yaşlarımdan nehirler yarattım derinliğimde
unutulmuşluğun nehirlerinden geçiyorum artık.
