anayasa olmayan, keyfi uygulamaların kol gezdiği 18. ve 19. yy. monarşilerinde yaşanması gayet doğal olan romantizmdir. tabii ki anayasa her şeyi çözmez, ama varlığı en azından ortaya ortak bir çerçeve çıkartıp insanları, kurumları aynı kurallara göre hareket etmeye ve kanunlar çerçevesinde yaşamaya yönlendirdiğinden, önceye göre hukuki alanda bir ilerlemedir. tabii ki anayasanın insan haklarını gözeten, eşitlikçi, hukuka saygılı bir anayasa olabilmesi kaydıyla...
