harbi imttihan olmasa ne anlamı var şu hayatın. çok ciddi bi hastalık geçiriyor olduğunuzu düşünün,çok ızdıraplısınız ve çare beklediğiniz tek kapı doktorların vereceği tedaviden ibaret, ve de ya ölürsem diye düşünmeden de edemezsin çünkü, senin tek sığınağın dünyadır ve onu kaybetmek üzere olduğunu düşünmek de ayrı bir ızdıraptır, sevdiklerimi bir daha göremeyeceğim bu da başka bir ızdırap, bu örnekler çoğaltılabilir, elbetteki insanın o halinde sığınacağı, kişiye yardım edebilcek birini muhakkak arar, o allahtır işte. aramam diyen yalan söyler hikayedir, çünkü binlerce yıldır insanlar hep birşeylere inanma ihtiyacı duymuşlar, kimisi güneşe tapmış, kimisi aya, kimisi kendi elleriyle yaptığı putlara, ama ortak nokta şudur, insanın fıtratında ve bilinçaltında bir yaratıcıya inanma ihtiyacı hep vardı ve bu da bilinçli bir güç tarafından tüm insanların yaradılışına verilmiş belliki, o yüzden herşeyin piyango usulü olduğunu "tüh bana vurdu piyango(mesela hastalık)" demek basitlik olur. vuran piyangonun kör talih mi yoksa büyük ikramiye mi olduğunu kişinin o karşılatığı duruma göstereceği yaklaşım belirler. hayırlısı buymuş demekki lafının temeli de buna dayanır zaten.
