can kardeşim, adının can olması ne güzel.
yıllarca sana ablalıktan çok abilik yaptım. türlü abi muhabbeti çevirdim sırf kendine özgüvenin olsun, öyle ezik, asosyal, çekinik bi tip olma diye.
kah internet başında kah dışarda hep yanında oldum, akıl verdim fikir verdim.
kendi monte fikirlerimi hep sana söyledim, fotoşop öğrettim hatta ilkokulda bi arkadaşın vardı seni döven beytullah mıydı neydi, onun kulağını çekip "can hasta sakın bidaha ona bulaşma, gebertirim seni" dedim.
ee şey tamam, "sinir hastası" da demiş olabilirim. ama sonuç olarak paçanı kurtardım mı? evet
(bkz: haticeye değil neticeye güzelim)
şimdi sen büyüdün, ben de, deyim yerindeyse götün pc koltuğuna yapışık, en az deniz baykal kadar koltuk sevdalısı oldun çıktın.
seni severim ama yine de sana verdiğim para borçtur, bil bunu.
ben yokken odamda çekirdek çıtlayıp tv izlemenden nefret ediyorum.
ama sabahları gelip odamın camını açışına da bayılıyorum.
peynirli börek yada poğaça almadan eve gelmen canımı sıkıyo.
ama kışın üşüdüğümde sıcacık yatağını benimle paylaşmanı da seviyorum.
ortak "van minute" ve "face verdik bookunu çıkardın" tişörtlerimizin olması çok güzel ama sen deodorant almalısın, hayır hediye edemem.
şimdi tatildesin, ev o kadar güzel ki. gerçi bakkala markete ben gitmek zorundayım ama olsun seninle para üstü kavgası yapmadan indiregandi yapabiliyorum.
kardeşimsin işte, adam ol akıllı ol canımı ye.
ve can,ne yazık ki bi çocuğum olursa, sana "can teyze" dedirticem *
