hayatımda yaşadığım, yaşayabileceğim en rezil en dumur eden olayı sizlere anlatmak istiyorum.
şimdi efendim, nisan ayındayız. ben biriyle birlikteyim o vakitler. aşığım, ölüyorum falan. kendi evi vardı arkadaşın ama bana söylemeyi unuttuğu da küçük(!) bir ayrıntı vardı. neyse ben hayatımda ilk kez birinde kalmışım, böyle bi tuhafım falan. sabah da arkadaşımız işe gittiğinden ben evde tek başıma takılıyorum. böyle hafiften üşüdüğümden de üzerime ne bulduysam geçirmişim. bir anda içeriden bi ses geldi. şöyle bi dikeldim oturduğum yerde. allah allah ne ola ki bu derken birden anladım, kapı açılıyordu. yavaşça kalktım kapıdan kafamı uzattım kii bir bayan içeri girmekte. kadın da beni gördü o bana bakıyor ben ona. yüzümde sorgulayan bir ifade var benim, sen de kimsin dercesine. kadın bana bakıp, ben x in annesiyim dedi. evet ağzından bunlar çıktı ben içimden okkalı bi şekilde hass... çektim. size manzarayı da anlatayım;
notebook koltukta, yerde bardaklar falan, cips var koltukta ve ayakta elini başına koymuş ben ne halt edecem şimdi diye bakan salak bir kız. hemen içeri geçip hazırlandım ve dakikada kendimi dışarda buldum. tabii yüz kere kusura bakmayın falan dedim, başka şeyler de dedim ama inanın hatırlamıyorum. rezillik diz boyuydu zira.
bana söylemeyi unuttuğu o küçük ayrıntı, ailesinin karşı apartmanda oturduğu ve annesinin ara ara evi toparlamaya falan geldiğiydi. ikimiz de acaip utanmıştık ama benim rezil oluşum hiçbir şeyle karşılaştırılamazdı..
