--spoiler--
ölmemiş ya la havva. mutlu oldum. birce akalay için izliyorum ben bu diziyi, eheh. zaten hayalet olarak toprak'ın, yusuf'un kafasında görünseydi, hiç olmazdı. yusuf da ayrı bir alem. evlenirken her şey laylaylom, kızın öldüğünü öğrenince "ben seni çok sevdim, unutamadım" diye mezarının başına gidiyorsun. ne faydası var? kızın ölmediğini öğren, gene hava atarsın kıza sen. pis, gıcık oluyorum sana.
bade, sen ne gurursuz ne yüzsüzsün lan. kocan "havva, havva" diye sayıklıyor, sen hala "ben kocamın yanında olmalıyım" diye hava atıyorsun babana. hamiyet olmasa aklında bile yoktu adam, annen hasta, gidip hamiyet'e "anneciğim" diye yalakalık yapıyorsun. ayrıca tuvana apla, burnunu yaptırmışsın ama bu sefer de ağzın büyük kalmış burnuna göre. zaten herkes bembeyaz bir sen yanmışsın marsık gibi. bir de kilo almışsın, popon kocaman çıkmış, zapzayıf kızdın. sen bu yaz naptın kendine tuvana apla?
hamiyet, sinsilikte üstüne yok. zaten tahmin etmiştim ben senin kızı bir yerlere kaçırttığını. kızın babası da çok rahattı, para düşkünü bir herif olduğunu bildiğimden "kesin hamiyet karısı bu adamı satın aldı, kızı da başka yere kaçırttı" dedim. bari iki gözyaşı dökün de kimse anlamasın, ne rahatsınız lan.
sultan teyze'yi de ağlarken gördüm ya, vay anasını. "ühühüühh ortaaaam!". ayrıca havva'nın annesi bu kadar bölüm sonra, en iyi performansını sergiledi. içim parçalandı kadın ağlarken.
yusuf'un amcaoğlunu yakışıklı bulan bir ben miyim ki? adam çok karizmatik ya. boşver eblek bade'yi ben evlenirim seninle. *
bana kalırsa ne olur bu dizide, söyleyeyim. hamiyet karısı dedi ya "havva'nın beyni hasar görmüş, yürüyemeyecek, konuşamayacak" diye. öyle bir şey olmayacak, kız yürüyecek de konuşacak da. ama hafızasını kaybedecek, hatırlamayacak kimseyi. sonra bu diziye yeni dahil olan karakter var ya, yusuf'un babasının gayrimeşru oğlu. onunla aşk yaşayacak işte, baldantatlisirke dediydi dersiniz. *
