fanatiklik, ideolojilere sıkı sıkıya bağlılık insanların gözünü gerçekten kör ediyor ne yazık ki. ya olayları görmezden geliyorlar, ya da gözü kapalı inkara yöneliyorlar. üçüncü bir alternatifi de var bu durumun. o da, böyle bir şey olduğunu kabul edip, hemen karşı saldırıya geçmek. çocuklar kavga ettiği zaman, içlerinden birinin; 'bana vurdu' demesinden sonra, diğerinin; 'ama önce o bana vurdu' demesine benziyor bazılarının tepkileri. çocukça olduğu yadsınamaz yani. maalesef bu tip istenmeyen durumlar yaşanıyor. çok uzak olmayan bir geçmişte de askerlerimiz, bir tarladaki köylüleri terörist sanıp ateş etmişler ve üç köylüden ikisinin ölümüne, birinin de yaralanmasına sebep olmuşlardı. şimdi bu yazdığıma da inanmayanlar çıkacaktır malum reflekslerle. ancak bu askerler yargılandılar ve olayın nasıl meydana geldiğini de anlattılar. olayın temelinde paniklemeleri durumu olduğu görülüyordu. tabii ki bunda kasıt aramak insafsızlık olur. zira ortalama kırk beş günlük eğitimle bölgeye gönderilen askerlerden soğukkanlılık beklemek biraz saflık olur bence. unutmayalım ki, burada etkili olan, kendini savunma ve hayatta kalma dürtüsüdür. ama istemeden de olsa, her ne yaparsa yapsın, askerimizin her surette desteklenmesi şöyle bir sakıncayı beraberinde getirir: aynı mantıkla ırak'taki abd askerine de, filistin'deki israil askerine de kızamayız. çünkü onlar da sivil ölümlerinde gerekçe olarak terörist sanmalarını ya da güvenliği öne sürmektedirler. mavi marmara olayında da bunu yapmadılar mı zaten? naçizane tavsiyem, ideoloji gözlüklerini çıkarıp, olaylara biraz olsun daha serin bakabilmektir, en azından bunu denemektir.
