çok dolu içim kimseye anlatamıyorum.
anlamaz çünkü kimse beni baksana ben bile anlamıyorum.
niye geldin ki sanki yeniden? bitmemiş miydi? aylar geçmedi mi?
bitmişti unutuyordum, alışıyordum, niye geldin ki sanki niye özledim dedin?
senin bir alışkanlık olduğuna inandırmaya çalışmıştım kendimi. yokluğuna alışırım diyordum.
ama yine geldin. git dersen giderim diyorsun. çünkü bir kere dedim , gittin.
olmayız biz sen başkasın ben başka hayatlarımız başka, isteklerimiz başka.
ama o zaman niye bu kadar sen varsın bende, aklımda.
konuşurken, yürürken, gülerken, ağlarken niye seni düşünüyorum?
sen bana papatyam demeden nasıl geçecek geceler?
sen aklımdayken nasıl başkasını sevecem ben?
tüm bunların olmasına ben izin verdim. geçer dedim. ama sen hayatta hiç içmediğim sigaram gibisin bu son paket diyorum ama hep kendimi markette buluyorum.
seni bu kadar isterken senden uzak kalmak çok zor. sen mıknatısın diğer kutbu gibisin.
senin göğsünde yattığımdan daha huzurlu bir yerde yatmadım.
senin kalp atışlarından daha güzel bir müzik dinlemedim.
bunları sana söyleyememem ne kötü. hissediyorsundur bence.
beni hiç kırmadın kırmayacağını biliyorum o yüzden;
yardım et bitirelim, unutalım. lütfen...
