bir paket kısa marlboro bulmuşluğum vardır. öğrenciliğin o en sefil, o en beleşçi döneminde önüme nasıl çıktı o sigara hayret doğrusu. hiç öyle kontrole falan gerek duymadan oturduğum yerde karşımda. pırıl pırıl, içinden bir ya da iki tane içilmiş. mis. tanrı mı gönderdi bilinmez. tamam abartmayacağım altı üstü bir paket sigara; ama arkadaş insanı bulduğu bir şey ancak bu kadar mutlu edebilirdi. yok insanlığımız ölmedi, cüzdan, altın, para bulsan koşar sahibini bulmaya çalışır, yetkili ellere emanet edersin. ama sigara öyle mi? hiç vicdan azabı duymadan tüttürdük hep beraber.
