efkan şeşen'in en güzel parçalarından birisidir...
''ne çok şey kaybetmişiz
farkına varmadan
ekmek tuz gönülde hicran
sızısı duyulmaz olmuş her an
içimde tutsak güzel bir insan
yol alıyor her şeye rağmen''
oysa ne kadar zordur her şeye rağmen yol alabilmek.. onca sızıya, kalp kırıklığına rağmen yürümeye devam etmek hem de pişmanlıklarla dolu olan geçmişin gölgesinde... istemeden yol alıyorsun.. işte zamanın sihri de burda sen durdurmak isterken akıp gidiyor, istemeden yol alıyorsun sonra da arkanı dönüp vayy be her şeye rağmen tutunabilmişim diyorsun.. tutunan sen değilsin ki seni tutan zaman.. idrak edemiyor bunu beyinlerimiz.. sonra da bu döngüde sıkışıp kalıyoruz...
''küllerin altında hayat var
mademki gelmişiz gidiyor
bırak gitsin tutsak yaşanmaz''
bırakıyoruz kendimizi zamana sırf sıkışıp kalmamak için o döngüde...
