ara sıra düşünmüyor değilim. etrafta vatanını sevdiğini iddia eden sığdüşünceli insanları gördükçe, ben de vatanımı seviyorum ama sizin gibi değil, demek istiyorum. demek istediğimi desem, herhangi bir şey elde edemeyeceğimi biliyorum. vahşi bir sevgi bu, sevdikleri için gururlular. gururlu olmaları sorun değil aslında. ama sevdikleriyle böbürleniyorlar. evet, böbürlenmenin olduğu yerde, bir başkasının küçük görüldüğü de besbelli bir gerçektir. hümanist damarım tutuyor ve vatandaşlıktan çıkmak istiyorum. bu ânlar geçici. ama bazen daha uzun düşünüyorum ve bazen daha da uzun. nereye varacak bu? birisini sevmek için, bir ötekinden nefret etmemek gerektiğini anlamayan insanlarla aynı sıfatı taşımak istemiyor olabilirim. ama ne bunları tüm bir millete genellemem doğru olur, ne de diğer milletlerde yahut milletsizlerde hiçbir sığ insanın olmadığını iddia etmem doğru olur. yanlış, yanlış... hepsi yanlış. ama sanki... bu yıllarda, daha bi arttı. sığ ve nefret dolu insanlar. düşünmez ve gafil insanlar. kindar ve bencil insanlar. çıkarcı ve soğuk insanlar. umursamaz ve ukala insanlar. artıyorlar sanki. arttıkça, türk vatandaşlığından değil yaşamaktan çıkmak istiyorum.
