gerçekliği ne kadar doğrudur bilinmez ama kitabın sonlarında klasik türk filmlerini andıran duygusal anlatımıyla ılgın olutun biraz abartarak ya da bir şeyler katarak yazdığını düşündüğüm roman gibi bir şey.
belki de yaşanılan olayların gerçek hayattan alındığını düşünmek, okurken bunu zihinde tekrarlamak kitabın sürükleyiciliğinin nedeniydi. kitabın genelinde ego problemlerinden kaynaklanan bir övünme söz konusu. psikolojik problemleri olan aslında psikopat bir yazar.
yani amaçladığı bu muydu kitabın en son kısmında 'ehehe biliyorum sinirlendiniz ' gibi bir şeyi ima ederek kendini kitaba kaptırdığın o an yazara duyabileceğin öfke daha da artabiliyor. pişmanlık duyması gereken bir yazarın ego problemleri devam ediyor, insanoğlu islah olmuyor malesef. ben doğrusunu bilirim ben yanlıs yapmam modunda klasik insan karakteri.insanoğlunun içgüdüsel davranışı ne yazık ki. en azından kitapta böyle.
