97 yapımılı bu film bir kasabaya sıkışmış kalmış saffet karakteri üzerinden işlenir. meşe ağaçlarının altında yapılan dede, oğul, torun, nine muhabbeti çok mühimdir. burada mesela dede emin ceylan şu meşe ağacı ölmüş ama kuru olmasına rağmen diğerleriyle nasıl da birlikte rüzgarda sallanıyor bizler de öldüğümüzde işte bu şekilde hayata katılacağız derken tahsil görmüş oğul işte telepati denilen şey diye başlayacaktır konuşmaya. tüm bunların haricinde kar, elem, keder, rüya gibi nuri bilge ceylan sinemasının temalarını bulabilirsiniz. aynı zamanda kim ki duk'un dört mevsim filmindeki gibi kaplumbağaya yapılan eziyet ve etrafı açık araziden kapıdan geçmek gibi benzerlikler taşır. saffeti'in ağzından dökülen şu sözler çok mühimdir: belki işe yaramaz biriyim, cansıkıcıyım, hayatım gençliğim eriyip gidiyor, erkekliğim dökülüyor bu kasaba beni boğuyor. vs.
