boşanmak ne ayıptır ne de günah; yaşamka ölmek kadar doğal bir olgudur. anlaşmayan çiftler boşanır, sağlıklı olanı budur. sözkonusu kızın anlaşamadığı, dayak yediği ya da sürekli tartışıp huzursuz olduğu biri ile sırf "boşanmak ayıptır" şeklindeki absürt toplum genellemesinden ötürü ömür boyu evli kalıp azap çekmesi mi daha iyidir yoksa yol yakınken boşanıp baba ocağına dönmesi mi? ayrıca nasıl bir baba evladını boşandı diye evine almaz, sokakta bırakır? anne ve babalar evlatlarının doğumuna ve bu dünyada yaşamalarına vesile olan ve onlara ömür boyu bakmakla, sahip çıkmakla yükümlüdürler. boşanan kızını kabullenemeyen ( "kabullenmek kelimesi" de tartışılması gereken bir ifadedir) baba zihniyetine sahip kimseler, boşuna çocuk yapıp da o çocukları bu dünyada mutsuz etmesinler o zaman.
