kadim zamanlardan beri dünyanın kuralı, kaidesi budur. insanoğlu bilimde, teknolojide, sanatta ne kadar ilerlese de bu kaide geçerliliğinden hiçbir şey kaybetmemiş, geçerliliğini korumuştur.
ilkel benlik, yarışmacu ruh, baskınlık dürtüsü ve global etkileşim bu durumun sürekliliğini malesef hep sağlamıştır.
bu yüzden bazılarımız vatan için şehit olup anneleri ağlamak durumundadır ki evrende toplum olarak varlığımız, bağımsızlığımız baki kalabilsin.
ve yine bu yüzdendir ki bazı entellektüel ( ! ) popolardan sıçılan pembe bulutlar bu acı gerçekleri görmezden gelmemizi sağlayamaz.
benim anam ağlamasın, senin anan ağlamasın, hiçbirimizin anası ağlamasın, o zaman gelip topluca analarımızı severler.
