gece yastığa başını koyduğunda "keşke bunu demeseydim." dememek için alınmış önlemin insanıdır. çünkü çok konuşan insan çok hata yapar.
kimisi zanneder ki çok konuşunca "ohh özgüvenim tavan yaptı, en popüler benim, hepinizi mikerim lan" diye canavara dönüşür, bu hırs ile çok fazla konuşur; tabi anlayamaz çok konuştuğu için iki dakika "ne diyorum ben" deyip diye düşünmeyi bile düşünmez.
olgunluğa atılan ilk adımdır az ve öz konuşmak. konuştuğu zamanda "dur lafı gediğine oturtuyum, ortam da karizma yapıyım." derdinde değildir. çünkü ukala değildir. diyeceğini der sukunetine geri döner.*
tabi bir de söyleyecek birşeyi olmayan boş beyinler var onların susması korkularından kendine güvenmemelerinden *, bu insanlar bence çok konuşanlardan daha iyidir.
