teyze olmasından mütevellit kendini çok mutlu hisseden yazar. artık yaşlandığı gerçeği de suratına şapadanak çarpılmıştır.
" sen artık teyze oldun git o kafanı normal bi renk yap " söylentilerine kulak asmamıştır.
edit: ( anne karnındayken girmişim bu entryi, doğduktan sonraki hislerimi editle beraber yazıyorum efenim)
teyze olmanın verdiği ağırlık vücudunu alev ateş sarmıştır.
varı yoğu biricik yeğeni olmuştur artık.
hayatı boyunca hiç yaşamadığı bir duyguyu yaşamanın heyecanı içindedir. ve şuan yazdığı bu satırların bir gün öldükten sonra yeğeni tarafından okunduğunu düşlemektedir. olur da bir gün kocaman adam olup bu yazdıklarımı okursan ufaklık şunları bilmeni isterim.
geleceğin anı hastane koridorlarında beklerken içimizde tarif edemeyeceğim bir heyecan vardı. hepimizin ellerinde kameralar senin ilk geliş anını görüntülemek için heyecanla bekliyorduk. sonra hemşire seni bize getirdi. gülmek ve ağlamak arasında kaldığımı hatırlıyorum. kamera elimden yere düştü. seni çekmek yerine minicik yüzüne bakıyordum. o kadar güzeldin ki...
uzun bi süre kendimize gelemedik. minicik ellerin... yumuk yumuk gözlerinle cıyak cıyak ağlıyordun. sanki benim bir parçam karşımdaydı. öylesin zaten parçamdan bir parçasın sen. hayatım boyunca o kadar mutlu olduğum bir an hatırlamıyorum. mutluluktan hiç ağlamayan ben hayatımda ilk defa mutluluk gözyaşı dedikleri şeyi döküyordum. tabi yüzümdeki makyajın nasıl aktığından habersiz... *
hemşire bizim şaşkın bakışlarımızdan bir süreliğine de olsa seni kurtarıp üstünü giydirmeye götürdü. beşiktaşlı hastane çıkışını giyip yanımıza geldiğinde artık ağlamıyordun. uslu ve sakin bir çocuktun.
seni ilk kucağıma verdiklerinde çok korkuttum. miniciktin dokunmaya kıyamıyordum. bebekler öpülmez, koklanır lafından yola çıkarak enseni kokladım. mükemmel bir koku duyumsadım. ömrüm boyunca hiç unutamayacağım o güzel kokuyu ilk defa o an yerleştirdim zihnime. o gece annen, baban ve ben hastanede kaldık. sabaha karşı uyandığını fark edip yanına yaklaştığımda gülümsediğini fark ettim. hemen bir kaç poz çektim ve o anı ölümsüzleştirdim. böylece ilk doğduğun gün gülümseyen fotoğraflarını çeken şanslı kişi de ben oldum.
uzun bir süre herkesin facebook profil fotoğraflarında yerini aldı o fotoğraflar.
zaman su gibi aktı aktı sen 2 aylık bir prenses oldun. şimdi senden birazcık uzaktayım. ama bir kaç gün sonra tekrar yanına geleceğim.
evet minik prensesim şimdilik anlatmak istediklerim bu kadar...
bana bu tarifsiz mutluluğu yaşattığın sana çok teşekkür ederim. sıfatlarımın arasına teyze sıfatını sen ekledin..
