uzun yaz günlerinde bünyeye saatler boyu bir lokma ekmek, bir damla su girmeyince, insan beyni de haliyle, kendi kendine ölüm senaryoları yazmaya koyulur. yaz güneşinde kuruyan çakıldikeni nasıl tohuma duruyorsa, ademoğlu da sanki ölecekmiş gibi neslinin devamını sağlamak için son kez bir yumurtayı dölleyebilme telaşına düşer. kendin ölmeyeceğini bilirsin elbet de gel sen bunu beynine anlat!
- ben bu hususta, şeytanın da parmağı olduğu görüşündeyim.
