atatürkçü düşünce, kendisi ile çelişmeyen ve bilimsel temellere oturan bir ideoloji haline gelmeyi, diğer bir deyimle; bir '-izm' olmayı başaramamıştır.
kentsel elite ciddi avantajlar sağlamış atatürkçü devlet kurgusu, sözde, 'milletin efendisi' olarak betimlediği köylüyü, varolan feodal yapıya karşı asla korumamış, bırakınız aşiret reisliği ya da ağalık sisteminin kaldırılmasını, ağalar ve aşiret reisleri bizzat devlet eliyle desteklenerek tarımsal modernizasyona gidilmesi ve bu şekilde üretimin artırılması hedeflenmiştir.
objektif bir bakışla, günümüz türkiyesi'nde bu elitist yapılanmayı rahatlıkla gözlemek mümkündür. atatürkçü düşüncenin meşalesini taşıyanlara baktığınızda, ezilmiş, zulüm görmüş, geçimini zor temin eden insanlardan ziyade, okumuş, ortalamanın üzerinde bir gelire sahip, sanayici, bürokrat ya da teknokrat insanlardan oluştuğunu görebilirsiniz.
bu yapısıyla atatürkçü düşünce, devlet eliyle, ülkedeki elit bir gruba olanak ve avantajlar sağlayarak üretim ve kalkınmayı artırıp güçlü bir devlet oluşturmayı hedeflemiş ancak, kentlerde girişimci burjuvanın, kırsalda ise aşiret reisleri ve ağaların, mahiyetlerindeki insanları sömüreceğini görmezden gelmiş ya da en azından hesaba katmamıştır. atatürk devrimciliği'nin 'milli burjuva devrimciliği' şeklinde yaftalanmasının temel sebebi de budur.
