polisi taşlayan küçük piç teröristler

entry52 galeri
    27.
  1. çocuktur, küçüktür, günahsız sebidir ama sadece sözde(!)... en küçüğünü bile polise taş atarken kaçamayıp yaralanıp hastaneye geldiğini gördüm. yarasını sarıp geri gitti yarın gene taş atma ümidiyle. küçük ama beyinleri çok büyük ve en önemlisi yıkanmış beyinleriyle çocukluklarını yaşıyor hepsi oralarda. anlattıklarını, gözlerindeki o nefreti görseniz boğazlardınız belki de kabaran milliyetçilik duygularınızla. onlara göre bu bir oyun, bir eğlence, bir birliktelik, bir ses getiriş... taş tek eğlenceleri. onlar çocuk değil. düşünceleriyle, ailelerinden aldıklarıyla birer devlet düşmanı olarak yetişiyorlar.

    o çocuklardan bir kısmının dersine girdim çok şey işittim ama biriyle konuştum ki kanım dondu. çok değil 4. sınıf öğrencisi; " örtmenii danzere * daş attım beni yakalayamadı" diye havasını attığı bir anda neden polise taş attığını sordum ; "sesimizi duyurmak için" dedi. onun yaşına göre çok uç bir düşünce yapısıydı. şaşırdım. "taş atmakla ses mi çıkar oğlum? oku, kendini yetiştir, bir yerlere gel. konuşmalarınla sesin çıksın. kendini öyle savun. taşla çakılla değil kalemle kağıtla uğraş" dedim. verdiği yanıt gerçekten üzücüydü, o an ne kadar boş konuştuğumu anladım o çocuk için...
    - örtmeniii... ben bu daşı danzere attığımda içindekilerin yüreğine atıyorum. içindekiler o konserve kutusunun içinde sıkışık ama biz taşla sopayla sesimizi onlara duyuruyoruz. korkudan dışarı bile çıkamıyorlar...

    o an diyecek söz yoktu. vardı ama gerek yoktu, değmezdi. ne desen boştu. en başta düşman taraftım bir kere. hallerinden anlamaya çalışsam da anlayamaz, düşünemezdim. sonradan çocuk kafama takılınca araştırdım biraz sonuç daha da kötüydü. ailesinden iki kişi zaten kendini belli etmiş, çıkmış, dağa taşa vurmuş kendini... onun da geleceğini gördüm o an. çocuk mu? çocuk... ama sorun çocuklarda değil. o düşünceyi o beyinlere sokanlarda..
    4 ...
  1. henüz yorum girilmemiş
© 2025 uludağ sözlük