mahallede, komşunun bahçesine dalan çocukların fısıltıyla söyledikleri cümledir.
çocuklardan biri ağaca iyi tırmanır, o baya doldurmuştur ceplerini. zaten normalde de mahallede yaramazlığından dolayı mimlenmiş olan çocuktur. bir diğeri kızdır, ağaçlara çıkmayı beceremez, ama gözcülük yapar. illaki birinin küçük kardeşi vardır o ortamda, küçük çocuk da ağaca çıkamaz, abisinin-ablasının payına ortak olacaktır zaten. ama ağaca çıkmak ve yaşanan heyecan onun için daha önemlidir (küçük işte).Derken ağaçların sahibi çıkar gelir, vay bacaksızlar utanmıyormusunuz falan diye bağıra bağıra. Tam o sırada grubun en piç bebesi "kaçın lan kaçın sahibi geldi" der. Millet kaçışır, küçük çocuk birinin kucağındadır elindeki meyveyi yemektedir. bir tenhaya gidince tembihlerler, bak annenlere söyleme tamam mı? küçük çocuk, akşam herkes evlere dağıldığında, tüm olayı annesine anlatır, gülerek kahkahayla anlatır, kabak abi-ablanın başına patlar.
ha bir de aynı cümle, mahalleye gelen mercedesin arması ile oynarken de söylenir. *
