bazen hayatın bana hiç adil davranmadğını düşünüp üzülüyorum.günlerce düşünüp kendimde kusurlar arıyorum.kalan son beyin hüclerimi de bunları düşünerek yok etme çabasına giriyorum sonra.düşünüp düşünüp hiçbir şey elde edememek kötü birşey.sonra hayatıma girip çıkmış insanlar geliyor aklıma."orda dur!" diyorum kendime otur tek tek bunları düşün.üzülmez olur muyum üzülüyorum tabi yaşanmışlıklar,yalanlar,mutlu oldugun ve ağladığın sayısız anılar,benimsediğin insanlar..tecrube dolu bir hayat ve bolca güvensizlik..
