hepimiz biraz o sevgiliyiz aslında.
aşk mantıksız başlar, duygularla ilerler. bu süre zarfında nedensiz sevilir, park/bahçe/sahil/kafelerde buluşulur. aşkım-bebişim temalı cümleler kurulur, hobiler-fobiler anlatılır.
ama bir yere kadar.
zaman ilerledikçe aşk başıboşluğu yerini ayağı yere basan bir sevgiye bırakır. ilişki mantık düzeyine çekilmelidir artık, nihayetinde parklarda/sahillerde gezmek eğlencelidir lakin hayat akmakta yaş ilerlemektedir. artık salt öpüşmek/sevişmek yoktur düşüncelerde, gelecek kaygısı da başlamıştır.
ilk başta iç dünyamızın kuytularında yankılanan o cılız ses gürleşir ve cümlelere dökülür;
sonumuz ne olacak?
