bugünlerde uzun sessizlikler yaşıyoruz satır aralarında bakışmalarımızın...
gidiyorsun, duyuyorum.
usul usul taşımam gerek eşyalarımı, kendi yalnızlığıma.
kokunu hapsetmem gerek şimdiden.
gidiyorsun, duyuyorum.
zamanı durdurmam gerek senli akşamüstlerinde.
özlemi tanımam gerek,
dost olmam gereken bir kendiliğim var
sensizliği öğrenmem gerek kenarından köşesinden.
iki kişilik bir tekillikte,
iki kişilik bir yaşam kurmam gerek.
yaşamam gerek.
gidiyorsun, duyuyorum.
uzun sessizlikler yaşıyoruz satır aralarında bakışmalarımızın.
yarın boğazımızda bir düğüm şimdiden.
alışılmışın dışında seviyoruz alışkanlıklarımızı,
herşeye alışmışlığımız var çünkü seninle...ama...
gidiyorsun, duyuyorum.
reddediyorum ayak seslerini gölgenin.
hem sen hem hayalin şimdiden koynuma giriyor erken hasret vakitlerinde.
ben seni istiyorum,
sensizlik yerleşiyor yüreğime.
acı denemeyecek kadar acımtırak,
sancıdan çok kramp bir hisle karşılaşıyor bedenim
ve ben bu hissin nereden başlayıp, nasıl tüm varlığıma yayıldığını bilemiyorum.
üstelik bir yokluğun bir varlığı nasıl bu kadar kanatabileceğini gördükçe şaşırıyorum.
