üniversiteden bir anı. her eflatun duyuşumda gelir aklıma. bahsi geçecek şahıs pek sevdiğim safça bir arkadaşım. dersin adını hatırlamıyorum. ama vize sorusu. eflatun! hoca eflatun'u anlatın demiş. pek sevdiğim arkadaşım, eflatun'u platon'la (aynı kişiyi) karşılaştıra karşılaştıra anlatmış. sınav sonrası göğsü kabarık anlatıyor. çok iyi izah ettim diye. tabi durumu bildirmemiz ve kahrolması çok uzun zaman almadı. sonra hoca durur mu? her girdiği sınıfta haftalarca bu kızcağızın yaptığını güle güle anlatmış, ibretlik. sonra bu arkadaşımız gurur yaptı, çıktı hocanın karşısına: "hocam her sınıfta anlatmışsınız, yapmışız bir hata..." falan filan işte zırvalar. hoca da "kusura bakma seni afişe ettiğim için." demiş. kızcağız koşa koşa geldi bize: "hocaaaa banaa aşiffteeee dediiii üühüüühhüü..." lan! sen her şeyi hakediyorsun! afişe edilmeyi de aşifte denmeyi de: bu salaklıkla!
