80 lerde metallica'nın yeneceği, 90 larda megadeth'in yeneceği, 2000 lerde ise her ikisininde sıçacağı müsabaka.
şu anki elemanları kıyaslarsak:
james hetfield vs. dave mustaine olarak düşünürsek: gitarda dave, vokalde ise james kanırtır. sonuçta şartlar dengelenir ve berabere olur.
lars ulrich vs. shawn drover olarak düşünürsek: ikisi de idare eder davulcular. ama lars döver derim ben. lars'ın davul atakları daha iyidir daha güzel çalar.
chris broderick vs. kirk hammet dersek: chris havada karada suda, parçalayıp, ters domaltıp düz sker. kendisinin gitar tekniği çok az gitaristte vardır zaten. kirk dediğiniz adam da konserlerde çoğu soloyu ya hatalı çalar ya da sallar.
robert trujillo vs. david ellefson dersek: david ellefson kanırtır. robert şebek şebek maymun gibi hareketler yapmaktan doğru dürüst bas gitar çalamaz. david ise bu yaşına rağmen çatır çutur bas çalar. robert'i de severim iyi çocuk fena bas gitarist değil ama david ellefson'ın yanına yaklaşamaz.
albüm bazında:
kill'em all, killing is my business albümünden daha güzel. peace sells, ride the lightning'i döver. master of puppets, so far so good so what'ı havada karada parçalar. ...and justice for all, rust in peace'den bir adım önde gibi. (bunu karşılaştırması zor hakkaten)
black album ile countdown to extincion berabere kalır. youthanassia havada karada load'ı siker. cryptic writings de reload'ı siker. işte karşılaştırmanın en can alıcı noktası. risk ile st. anger berabere kalır.
son albümlere bakarsak death magnetic ile endgame ikisi de boktan albümler. sonuç itibariyle berabere kalır.
sonuç: berabere. bir başka karşılaştırmada görüşmek üzere.
