şimdi sakin ol ve elindekini yavaşça yere bırak sözlükçü. evet, aynen öyle. derin nefes al, herşey yoluna girecek. Sen deli değilsin. Bu kadar güçsüz de değilsin. Sadece biraz zor zamanlar geçiriyoruz hepsi bu. Evet, sana sormadılar, bir şekilde yarattılar, dünyaya getirdiler, yetmezmiş gibi bir de geri dönmeyi yasak ettiler. Biliyorum, hepsini biliyorum. Ben de çekiyorum. Ama günahını göze alıyor olsan da, öl desem ölmezsin. Yaşamayı seviyorsun sen. Utanma, söyle. Seviyorsun işte. Köpekler gibi seviyorsun hem de. Utanılacak bir şey değil ki bu, içgüdüsel bir mesele. Bir şekilde mutsuzsun. Yaşamayı yeterince beceremiyor gibisin. Olabilir. Hangimiz gerçekten mutluyuz ki? insanlar senin zeki çevik ve ahlaklı olmanla ilgileniyor gibiler. Ama bunu seni düşündükleri için yapmıyorlar. Onlar senin toplum için yararlı, sorun çıkarmayan bir mekanizma haline gelmen için uğraşıyorlar. Resmi bozmamalısın, sorun çıkarmamalısın. Gerçek dahilerin kitaplarını yakarlar, beyinlerine set çekerler. Aslında toplum zekayı önemsemez. Gerçek ahlaklılar ise dürüsttürler ama toplum doğru söyleyeni dokuz köyden kovar, bilirsin. Toplum aslında ahlakı da önemsemez. Onun için önemli olan üç maymunlar ordusuna sadık bir nefer katabilmektir. Eğer annenin, babanın, arkadaşının, sevgilinin, kısacası senin için toplumu oluşturan elemanların gözünde "işe yaramaz" biriysen, inan ki üzülmeye değmez. Dikkatlerini çekmeye çalışıyorsun, "bakın, burdayım ve sizin binbir emekle inşa ettiğiniz saçma sapan değer yargılarınızın üzerine işiyorum." diye bağırıyorsun. ideolojik, dini, ahlaki meseleleri şişirerek, patlatmaya çalışıyorsun. Gerek yok. Nefret sevgiden daha bağlayıcı bir duygudur, unutma bunu. "Hiçbirini skimde değilsiniz, mna kodumun malları sizi." demenle onları aslında ne kadar umursadığını gösteriyorsun. Bırak, akışına bırak. Sakin ol. Bu böyle değil, anladın mı? Böyle radikal olunmaz, böyle isyan edilmez. Hele bi otur soluklan yiğenim.
Senin için bir önem arz etmiyor gibi görünse de seni seviyoruz annecim, tamam mı? Ve hep yanındayız.
