evet efendim... günlerden dündü biz iftar vakti hızlı gelsin diye meslek lisesi öğretmenleri olarak öğretmenevinde oturuyorduk, fen lisesi müdürü oruç yiyyenleri tespit edip yaverlerine dayak attırıyordu. böyle uzun bir kuyruk, yaverler sırayla teker teker zındıkları alıp ağzını burnunu hoşaf edip bir köşeye atıyorlardı. neyse sıra butlu mu butlu güzel yüzlü tesettürlü bir öğretmen hanımına gelmişti. fırtına öncesi sessizlik yaşanıyordu. kadın yere bakıyordu. yaverler boğazına yapışmış bekliyorlardı.
fen lisesi müdürü 9 tane plastik sandalyenin üst üste geçirilmesiyle oluşturulmuş olan tahtından bir süre bizi seyretti ve yüksek sesle tüm öğretmenevi ahalisine sordu.
-kimin hanımı bu?
kalabalığın içinden bir ses yükseldi.
+benim hanımım yüce efendimiz.
endüstri meslek lisesinde müdür muavinliği yapan hayrullah beyden başkası değildi bu. hayrullah bey klasik bir anadolu adamıydı. güzel bir türkçe konuşur ama sesindeki kabalık hemen dikkati çekerdi. çoğu zaman eski model ekose takım elbise giyer. onun içine beyaz gömlek ve ve üstüne kıravat takardı. sigara keşi olduğu için obez değildi. hafif beyazlamış saçları mandamsı bir yüzü ve kalın sayılabilecek bir bıyığı vardı. müdür devam etti.
-neden oruç yiyor bu?
+hasta yüce efendimiz?
-at yalanı sikeyim inananı, derhal sikin bu kahpeyi acımayın. diye bağırdı.
yaverler kadının üstüne çullandılar. kocası hemen ''hayır!'' diye bağırıp koşmaya başladı ama iki yaverde onun üstüne kapaklanıverdi. bu ikisine bir temiz dayak çektiler baba, neticede yaverler kadının üstünden kalktılar ama bir sorun vardı. ağzı yüzü kana boyanmış olan kadın sara nöbeti geçiriyordu; titriyor, ağzı köpürüyor, dengesizce mimikler yapıyordu. boğuluyor gibi suratı şişmişti.
yaverler birazdan karı-kocayı sürükleyip üstüste yığacaklardı. ama bu olmadan önce gidip espiri yapmadan edemedim. kadının yanına koşup üzerine eğildim ve ''ne oluyor bacım murat yılmazyıldırım mı sikti seni'' dedim. ve ''zaaaaaa'' diye kahkaha attım.
