yan komşumuzdur kendisi, yirmi yaşlarındadır. ne bekliyorsunuz yani hepsi pala bıyıklı göbekli amcalar olmak zorunda değil ki. doğrusu biz sahura kalkana kadar sesini uzaktan duyarız, eve dönmesi geç oluyor. yalnız ben bilgisayaramı açmış huzurlu ve tokken kapının önünde dakikalarca çalmasına anlam veremiyorum. yeni ritimler tutturmaya çabalıyor galiba. çok yakın zamanda kapıyı açıp davulu kafasına geçireceğim. aslında bu durumdan benden daha çok rahatsız olan bir ablam var. çocukluk döneminden beri hep davulculardan korkmuştur. şimdi yanına gidip davulcu geliyor desem en yakın duvarın dibine oturup kulaklarını tıkıyarak tehlikenin geçmesini bekler inanın. neden korkuyorsun diye sorduğumda şoka uğruyor. bi kaç dakika sonra bilmiyorum bilmiyorum demeye başlıyor.
