(ilk günlerde) mecliste müezzin beş vakit ezan okur, imam cemaatle namaz kıldırırdı. dikkate değer ki, kurtuluş savaşları zaferle taçlandıktan sonra, atatürk ankaraya döndü. meclis kapısı önünde resmî üniformasıyla bekleyen imam efendi atatürkü durdurdu, ellerini kaldırdı. fakat duaya başlar başlamaz atatürk hiddetle, burada böyle şeylere lüzum yoktur, bunları camide yapabilirsiniz. biz savaşı dua ile değil, mehmetçiğin kanı ile kazandık! dedi ve imamı kovdu.
m.esat bozkurt, atatürk ihtilali, s. 146,14
millete yalan söylemenin anlamı yok! atatürk değil, atetürk!
