hamileliğimin son günlerini yaşadığım günlerde ben bu kocayı dövücem. evden çıkamıyorum bu göbekle. kayınvalidem, annem , teyzem ev kadın dolu alabildiğine dedikodu ve endişe hakim evde. "nasıl doğuracak, sağlıkları nasıl" bunlar konuşuluyor hatta bebeğimin 40 günü olduğunda neler hazırlanacağı konuşuluyor. yahu durun daha doğurmadım bile! evin her tarafında bebek şekerleri, hastane odasına asılacak süsler, bebek eşyaları dolu. bebeğin kıyafetleri yıkanıp ütülendi odasına serildi. anlayacağın sözlük kafayı yiyecek durumdayım. asıl konumuz olan kocama gelince toplam 8 gündür evdeyim sıkıntıdan patlamak üzereyim bugün "koca bey dışarı çıkalım, daraldım ben ya" dediğimde aldığım cevap "e daha 2 gün evvel güllaç almaya çıkmadık mı?" arkadaş manyak mısın? 10 dk. arabayla gidip geldik bunu gezmeden sayıyor! kırıcam kafasını o olacak. oh rahatladım.
