mehmet ali erbil'in yaptığı en iyi işti. nedense bende ayrı bir yeri var bu dizinin.
şöyle ki; son yıllarda gençlerin izlediği dizileri, aileleri izlemiyor genelde. aynı dizide ortak olarak gülebilecekleri ya da çıkarım yapacakları şeyler olmuyor. örneğin katıla katıla gülerek izlediğim leyla ile mecnun'u babamla izlediğim zaman ''nabıyor bu şebekler amuğa goyim'' diyor adam. annem desen zaten fatmagül'ün suçu ne diye sorup duruyor kendisine. yani ortak şeylerle eğlenemiyoruz.
fakat tatlı kaçıklar öyle değildi. tabii yaşımız daha küçüktü ama yine de ailece seyredip, yine ailece gülebiliyorduk. cango falan vardı, onun sayesinde köpek korkumu da yenmiştim. her yönüyle efsane bir diziydi yani.
