geldim, günde bir entryden yedi günde yazar oldum, çok mutluyum, şimdi ne yapmam gerektiğini bilmiyorum, annemi özledim, emeği geçen herkese teşekkür ederim, kızarkadaşım da çok mutlu az önce telefonda konuştuk müjdeyi verdi, akabinde dayım aradı uganda dan, bütün köy ateş yakıp etrafında dans ediyormuş, http://img201.imageshack....7535/frontispiece1vd9.jpg
dedem bi ara gökyüzünde görünüp gülümsemiş bana, leopar onu yemeden önce bana masal anlatırdı, canım ya, kara bidiğim. http://img110.imageshack.us/img110/503/fp0951wc2.jpg
uganda daki eşim burada yeni bir kızarkadaşım olduğunu öğrenince çok sevinmiş, çünkü ben köyden ayrıldığım gece karşı köyden birine kaçmış. hatta bana nikah resmini göndermiş, bi tanem ya, işte eşim ve yeni kocası. http://img250.imageshack.us/img250/1417/p2861aw6.jpg
çok zor günler geçirdim orada, sabahtan akşama kadar güneşin alnında buğday ayıklıyorduk. buğdayın 200 farklı adı vardır bizim dilimizde. http://img443.imageshack.us/img443/5002/p0301vp7.jpg
zaten buğdaydan başka bir şey yemezdik avlanmak dışında tabi. ormandaki bütün hayvanları aslan yediği için avlanamaz da olmuştuk. sadece bir antilopa dokunmamıştı aslan, o antilopu avlayabilmek için tam kırksekiz köy yarış haline girmiştik, o ormandaki son etti, fakat yine böyle bir günde gördüğümüz manzara bizi insanlığımızdan soğutmuştu, "bunu yapan hayvan olamaz" sözünü dedemden ilk o gün duymuştum. http://img266.imageshack.us/img266/4087/p3231rm8.jpg
antilopun torpilinin nereden geldiğini anlamıştık anlamasına ama, o günden sonra ben sık sık göl kenarına gidip hayatı yeniden sorgulamak zorunda kalmıştım. artık orada kalamazdım, karar verdim kaçacaktım ama nereye, hangi ülkeye? google girip "the most beatifull country in the world" yazdım. çıkan ilk sonuç hangi ülkeyse oraya gidecektim. karşıma "turkey is the most beatifull country in the world" çıktı, çok sevindim. inanmazsanız yazın görün.
uganda daki tek türk olan selim abiyle tanışmam hayatımı değiştirdi. selim abi uganda ya uyuşturucu almaya gelmiş ama tadına bir bakim dedikten sonra bize dönüp hepimizi öpmüş, erkeklere abiciğim, kızlara bacımsın demeye başlamıştır. tam 17 yıl bakmıştır bu tada. sonra ona türkiye ile ilgili sorular sorunca aklı başına gelmiş, "cimbom naaptı acaba yaw, dönsem mi" demişti. ona kaçma fikrimden bahsettim o da etkilendi ve biz yağmurlu bir akşamüstü uganda dan karadenize kaçtık. resimde selim abi önde, ben çıkmamışım, arkada kalmışım. http://img266.imageshack....img266/6426/fp2681ly7.jpg
sonra orda yazdığı gibi karadenize yerleştim, hayatımda ilk defa hamsi yemiştim, okula gidip türkçe öğrendim. sizleri çok sevdim. en büyük hayalim bir sözlükte yazar olmaktı. o da bugün gerçekleşti. sizlere anlatacak o kadar çok hikayem var ki! şimdiden heyecanlanıyorum. öyle iyi ve sıcak insanlarsınız ki. ahh! anlatamam.
selim abiye ne mi oldu? o gece diğer köylülere yakalanmamak için sessizce ilerlerken selim abi "ben iki dakka su dökünüp gelecem" diyerek bizden ayrılıp çalıların arasına gitti, "abi gitme tehlikeli" dedik " bana bişey olmaz dedi ve güldü" ardından bi kaç el silah sesi duyduk http://img266.imageshack....img266/9939/fp1461om3.jpg
onu bulduk, otlarla tedavi etmeye çalıştık, kendi imkanlarımızla yaptığımız sedye ile taşıyıp karadenize doğru yola devam ettik. http://img178.imageshack....img178/8457/fp2951zd8.jpg
türkiye ye geldiğimizde de ilk iş onu bir hastaneye kaldırdık, sigortası 17 yıldır ödenmediği için sorun çıkarttılar, acil kapısında yattık o gece, yeşil kart için başvurduk o da bir ay sonra sonuçlanır dediler, ertesi gece uganda ya geri döndü zaten.
anlamadım.
