bazen şekeri ya da oyuncağı elinden alınmış çocuk gibi hisediyorum. hevesim kırılıyor aniden. hevesimi kırıyorlar. ben agladığım zaman, elimden aldıklarını geri vermeye kalkıştıklarında da sinirleniyorum. ya da belki gururlanıyorum. istemiyorum. halbuki işi yokuşa sürüp , hakkımı arasam. ama sadece susuyorum. ben sinirlenince yumuşatmaya çalışıyolar ya bide. böyle hafif rahatsız oluyolar. o zaman da yok ya sorun değil önemli değil bir şey olmaz diyorum mal gibi.
oha lan tüm hayatım boyunca bunu yaptım hala da yapmaya devam ediyorum. hevesimi kıranlara aslında içten içe kırgınlık besliyorum. gün geçtikçe de kine dönüşüyor belki. aslında kin de tutmam. ama ne bilim.
