naz
dev bir çiçeği, korkularına, ilgisizliklerine bıraktın ölü gezegen gözlü birilerinin. vahşi doğada renklenmesini, kokmasını benzersiz, dikilip yücelmeyi öğrettin. geriye gösterimde bir gül açışı kırılışı gagalarla yumurtanın sarıp sarmalamayı öğrenişim sevgi kırıntılarını. azgın dalgalara bırak kendini, kumlara çakıldığı yerden tepetaklak, engin kulaçlarını aydınlatan dışbükey aynalarda... başka türlü üşüyen, başka türlü yaşayan bukalemun tanrılardan uzak dur dedin. birkaç sıcak son çağrı ötesinde tuttum sözümü. dışı olmadığından içine atan yürek. umutları naz bilir. naz beyazdır. yıllar sonra sevişti irisle. kara beyaz yavruları oldu. -sarmanların hikayesi karışık- ozayı gelin aldık. oza başka bir babadan mı ? anlamıyor... irisin karanlığını, aklığını nazın. siyah ve beyazın kaçınılmaz ölümüyle açılan tapınak kapılarını. ölümlü hayatları, sevgileri ölümsüz kılmayı öğrettin. bütün hava ve yol koşullarına hazır labirentler, bilinmeyen mevsimler. soğuk, sıcak. tohum, çiçek, yaprak... toprak, deniz, gökyüzü... henüz tanışmadığımız hayat / ölüm mekanları. şeytan dedikleri sevimli kemirgen. aynı anda sesi geliyor herşeyin. gülme hin hin ! senin için fokurduyor kaos. neyse... bir yerinde durmasını çılgın akıntıların uğultulu dönüşlerle ulaşmak mertebelere demlenmeden mezun olmak hayattan. içiçe geçmiş bulanık boyutlar... gece seyirliği fosforlu uçurtmalar... ilahilere karışan yıldırımlar... dağılıyoruz. rehavet... avare gezinmeler sonrası ansızın açılan sözkapakları. suya atılan taş... sonsuza yayılan halkalar... gönül tanıklığı birilerinin. kuşlar, yağmurlar, bulutlar... atmosfer olayları. gecelerce dinlediğimiz koridorlarda, öteleri sessizliğin.
ilhan irem siyah kuğunun şarkısı s.75
