düşündükçe insanın sinirlerini alt üst eden durum. sesimi duyurabilseydim şunları söylemek isterdim bu şahıslara:
bak kardeşim,
durumunuz gerçekten içler acısı. değil yakından görmek, televizyon başında ülkenizden insan manzaraları görmek, hele ki o masum çocukların açlıktan ölümle pençeleşmesini izlemek bile insanın hayatını sorgulama sebebi. vicdanı olan, insan olan herkeste benzer şeyler hisseder eminim.
fakat bir çoğumuzun anlayamadığı bir şey var. neden bu kadar çocuk yapıyorsunuz? daha gelişme çağına bile gelemeden ölen çocukları bu dünyaya getirip ve bence cinayetten hiç bir farkı olmayacak bir şekilde, o çocuğun açlıktan, susuzluktan ve çaresizlikten ölme hakkını size kim veriyor? cinsel ihtiyaçlarınız ve zevkleriniz mi bu durumu anlaşılabilir yapmalı? kusura bakmayın anlayamıyoruz. içmeye bir yudum suyu olmayan adam 7 tane çocuk yapıyor 9 ay arayla. bu nedir ya? nasıl bir mantıktır. annen-baban seni o şartlarda dünyaya getirdi ve hasbel kader sen hayata tutundun ve ölmeden -ama sürünerek- bu günlere geldin diye çok mu mutlusun hayatından? şimdi aynı mutluluğu(!) çocukların mı yaşasın istiyorsun? süper bir fikir gerçekten.. şimdi "eğitim seviyemiz çok düşük, korunamıyoruz, bilmiyoruz, cahiliz" dersen de cevap vereyim. beyin bedava lan! düşün oğlum korkma bundan. benim bir çocuğum olursa bu çocuğu yaşatabilecek, karnını doyurabilecek güce sahip miyim diye bir sorgula kendini. eğitimi, sağlığı, insanca yaşamayı falan geçtim kardeşim. karnını doyurabilecek misin çocuğunun? hayır di mi? e hayırsa neden sebep oluyorsun bu duruma? 5 dakikalık zevkin için mi? peki o 5 dakikadan sonra hiç pişman oluyor musun çok merak ediyorum? olmuyorsun bence ki peş peşe 8-10 çocuk sahibi olabiliyorsun..
şimdi benim ülkemde bangır bangır yardım anonsları yapılıyor, somali'ye yardım edelim, çocuklar açlıktan ölmesin diye. tamam yardım etmek çok güzeldir. fakat bence orası için yapılabilecek en sağlıklı yardım, insanlara doğum kontrol eğitimi verebilmek ve bu kadar çok çocuk sahibi olunmasını engellemek. insan hakları platformları, unicef, yardım dernekleri vs yardımı sadece anlık karın doyurmak olarak görmemeli, kalıcı çözüm için birileri artık bu duruma çare üretmeli. yoksa bu ülkenin kaderi asla değişmez, anne babalarımızdan bize miras kalan "afrika'da açlıktan ölen insanlara acıma" hissi, bizden de çocuklarımıza hatta torunlarımıza miras kalacak ve yaşanan bu acı tablo ne yazık ki gözlerimizin önünden hiç silinmeyecek.
