bir defa tutunamayanlar'daki "selim ışık" karakteri, ivan gonçarov'un, oblomov karakterinden kopi peyst'dir. olric karakteri de, o dönem meşhur olmaya başlamış postmodern romanlarda sıkça kullanılan şizofreniyi ifade eden bir karakterdir. ayrıca kitaptaki turgut özben ve nurseli gibi karakterlerde de isimlerde kelime oyunu yapılmaya çalışılmıştır ki bu da romanı karmaşık ve kompleks bir yapıymış gibi göstermek içindir.
mesela, tehlikeli oyunlar'daki, hikmet benol karakteri de isim tahlili açısından böyle bir yapaylık içermektedir. hikmet, basitçe sevgi ve bilge isimli iki marjinal karakter arasında seçim yapmak durumundadır. bu da oldukça yapay ve sığı bir roman altyapısı hazırlamıştır. albay ve nurhayat karakterleri de hristiyan öğretilerine zemin olabilmek açısından kullanılmış diğer yapay karakterlerdir.
uzun uzun anlatmaya gerek yok aslında. oğuz atay, romanlarında ayıklama yapmayı bilmeyen, space bar tuşu bozuk, yapay ve karanlık bir dünya göstermeye çalışan, basitçe alıntılar ve kutuplaşmalar hazırlamış tırt bir romancıdır. kitaplarındaki sentez, bize çok uzaktır; bu adamın kitaplarını okumak da zaman kaybıdır. ben kaybettim, siz kaybetmeyin diye yazıyorum, ehe.
