şu günlerde insanların değerlerine sık sık yapılan, onları küçük görme; onlara hakaret etme; onlarla alay etme vaziyeti. insanlar birbirlerinin kalbini kırıp, birbirlerini sinirlendirip duruyor karşılıklı olarak. peki amaç ne? "amaç yok! o başlattı." vay be! savunmaya bak. apışıp kaldım. ben de mi saldırma eğilimi gösteriyorum yoksa şuan? saygısızlara, saygısızlık yapmak üzere miyim neyim? vah beni! efendim, eşref-i mahlûkata yakışmayan davranışlar bunlar, basbayağı kendinizi konuşup anlaşabilen varlık niteliğinizden saptırıyorsunuz. basbayağı bunu yapıyorsunuz. yahu, böyle bir tutum sergilerken ben sizi nasıl kaale alayım? ben nasıl saygı duyayım? eh işte, aynı saygısızlık yolunu seçersem; demin söylediğim karşılıklı kalp kırma olayına ironik bir şekilde dahil olmuş olurum. çoğu kişi de bu düşünceler içerisinde dahil oluyor. ve sonu getirilemeyecek bir soruna dönüşüyor saygısızlık. tartışıp mantık yoluyla olayları değerlendirerek çözüme varma yolunu seçmemekte, biraz da bu alay edilen değerlere gereksiz bir sımsıkı bağlanmışlık rol oynuyor. bu sımsıkı bağlanılan değerlere biz kısaca dogma diyoruz. insanlar akıllarını birazcık havalandırmadıkça daha çok böyle vakalarla karşı karşıya kalacağız. hele de en beteri, saygısızlığın bir mizah normu hâline gelmesine... saygısızlık yoluyla mizah-eleştiri yaptıkları sanrısı içinde olanların zat-ı şahaneleri kara-mizah konusunda en yetkin isimlerden olan aziz nesin'in kitaplarını yalayıp yutması ve yanlışlarını fark etmesi başta gelen temennimdir.
