benim yazdığım kitaplarda hep aynı adam vardır. tek başına, maskeler arasında dürüstlük arayan, seri katillerin ve bilimum suçluların canına okumayı seven, başkasının anlamasını beklemediği, üstüne titrediği hobileri olan gölgelerde saklanan biri...
sanılmasın ki gölgelerde saklanmasının sebebi korkmaktır. alakası yoktur. gürültülerin kulak tırmaladığı, egonun tavan yaptığı, insanların hayali krallıklar kurduğu günümüz coğrafyasında, tek isteği bir az daha temiz, biraz daha anlamlı bir çevredir kendisi ve diğer insanlar için. o yüzden zamanı gelince saklanmayı bilir, kurdun arasına kuzu olarak girmez.
ilk eskişehir maceramda tanıdım ben eses' i. ' daha önceden tanıdığından neredeyse emin olmak ' vardır ya, işte o duyguyu yaşadım. ne zaman yazsam cevabı buluyordum. o, kitaplarımdaki kahramanlardandı. 7-8 kişi toplanır olduk çok sevdiğimiz varuna kafe' de. asla bir arada bulunduğumuz kafelerden şikayet etmedik, sırf insanları istediğimiz yere götürmek için demagoji yapmadık, çünkü egolarımızı aldırıyorduk ne zaman bir araya gelsek, biz tahtında kurulmuş kral ve kraliçeler değil, ayakları yere değen, birbirini dinleyen, en önemlisi duyan kişilerdik.
sonra zaman kapıyı çaldı. kraliçeler tanıdık eses ile birlikte, oysa biz onların melek kanatları var zannederdik. sürekli davet edenin, ' bekleriz ' diyenin biz olduğunu fark edince aramaktan vazgeçtik, zaten onlar da gittiler. hala o grup var ve ben dağıldığına inanmıyorum. bir gün porsuk' a karşı çayımızı yudumlayacağız, gidenleri 1 dakika anıp birbirimizin halini hatrını 5 dakika boyunca sunarak.
konudan sapmayalım. ben eses' de arkadaşlık, sonra da dostluğu gördüm. varuna' da çay, harabe' de çay, sokak' da bira, fark etmiyordu. tertemiz bir insan tanıdım. asla içindeki değerlerin hayat tarafından ezilmesine izin vermeyen kalbi altından bir insan... tanıdığıma da asla pişman olmadım, olmayacağım da.
not: ayrıca inşallah eskişehirspor düşmez ise diomansy kamara ve kris boyd' u iç sahada düzenli olarak izlemeyi teklif ediyorum. *
