televizyonda sansürsüz, bipsiz geçen dizileri, abdel kader şarkısının meşhur olduğu zamanları, hatta şahane pazarı bile özledim. ve hatta cennet mahallesinin ilk bölümlerini. şimdi tekrarlarını yayınlarken rtük o kadar saçmalamış ki; ''ayı'' kelimesini bile bipliyor. kurtlar vadisinin pusu olmadan önceki hallerini, kameraların görüntüsünün kalitesizliğini bile özledim. kral tv nin 7-24 izlendiği, telefon sapıklığı yapılan günleri özledim. soba üstünde ekmek kızartılıp, üstüne zeytinyağ sürülen günleri özledim. mustafa sandal'ın arabasını, pazara kadar değil mezara kadarlarını, ecnebi ablayla yaptığı düeti bile özledim. her yerde papi papi papi çulo papi papi papi papi bengami, sean paul, eminem dinlenen günleri özledim. tüm gençlerin eminemden ''sindi mu mindi fu aleheredada hubarey, vuşo tilekenti jastımoov'' şarkısını söylemesini özledim. çocuklar duymasının ilk halini, fıs fıs ismail'in taklidinin yapıldığı günleri özledim. tarkan'dan dudu şarkısını, tgrt yi, televizyonun ve msnin sosyal paylaşım sitelerine tercih edildiği günleri özledim. magnum alanların havalarını, göbeği açık askılı tişört giyen göbeksiz kızların cakalarını, converse yerine spor ayakkabıyı, ışıklı, cırtcırtlı pabuçları özledim, kızılötesini, megapikseli düşük kameraları olan telefonları özledim. ucunda iki tane kalbi olan, içine fotoğraf kesip koyulan zamanları, nazar boncuklu takıların meşhur olduğu zamanları özledim. shakira kemerinin patlamasını, ojos asi dinlenip coşulan anları özledim. raggy oktay ı, a o dırıtıd dırı dırı dıtları, hugo ve tolga abiyi özledim. ab ye tüm hızla girmeye çalıştığımız günleri özledim. gazeteye evlenme ilanları verilen, güzin ablaya danışılan zamanları özledim. kanalların ''ateşli sohbetler için ara'' altyazılarını, sevgililerin pastanede, sahilde buluştuğu zamanları özledim. atariyi özledim. ördek vurmayı, vurduğumuz silahı hava olsun diye yanımızda taşımayı özledim. mahsun kırmızıgül'ün sarı sarı şarkısını bile özledim. asmalı konağı, neredesin firuze'yi, vizontele'yi, organize işler'i, bir demet tiyatro'yu özledim. otogargara'yı, cem yılmaz'ın siyaset meydanına yılmaz erdoğan'la birlikte katılıp ortalığı koparmasını özledim. uğur dündar'ın arenasını özledim.
evet, 2000lerin başlarını o kadar çok özledim ki...aklıma geldikçe hüzünleniyorum. ben interaktif sözlüklerin, facebookların, twitter teşhircilerinin olmadığı zamanları istiyorum. insanların ünlü olmak için youtube ye video koymasını değilde, unkapanına gitmesini yeğlerim. varsın süheylle behzat uygur abdülkadir diye şarkı yapsın, tepki göstersin, umrumda değil, meşhur olmayı bekleyen anadolu çocuklarını özledim...ve evet, ben sabah sabah seda sayan ı, esra ceyhan ı bile özledim. esra erol çok daha sonraydı, bizim sabahlarımızı mahvedenlerin başlıcaları onlardır. seda sayan'ın yanındaki küçük, kıvırcık saçlı adamı bile özledim. çarkıfeleği, mehmet ali erbil'i bile özledim.
en çok hasret duyduğumda abdel kader şarkısıdır heralde. zamanında her radyoda, her müzik kanalında çalınan, herkesin türkçe mealinin dilinde olduğu şarkıyı bu aralar sadece ben dinliyorum.
ne çabuk unuttunuz lan? ne çabuk unuttunuz? süheyl behzat uygur abdülkadir ramiye diye şarkı yapmıştı, hatta yetinmeyip kaset halinde satmışlardı, ne çabuk unuttunuz? abdel kader in sonunda söylenen ''mersi, şükran, mersi'' laflarını ne çabuk unuttunuz? ''mersi şöför abi mersi'' diye anlaşıldığını, ''lelelelelelele lelelelele leleleee leleleleee leleleleee'' kısımlarını ne çabuk unuttunuz? tüm dünyada aniden patlamasını, 1998deki o konseri nasıl unuttunuz? peki ya aicha yı? mutaf ın onu coverlamasını, isme yazılmış en güzel şarkı olduğunu nasıl unuttunuz?
şimdi o yanık sesli çocuk; faudel koskoca adam oldu biliyo musunuz? zamanın ne çabuk geçtiğinin farkında mısınız?
