doğduğumdan beri yurtdışında olan babamın türkiye'ye geldiği günlerden bir gün ve anneminde umreye gittiği zaman abimin kendisinden 10 yaş büyük bir kadınla yaşadığını öğrenmesi, evin içinde bağıra çağıra abime küfürler yağdırarak 'okuduğun üniversitede bir sürü orospu var, git onlarla ne bok yiyorsan ye. ben yurtdışında ne yapıyorum sanıyorsun orospularla günlerimi geçirmeye çalışıyorum.' demesiyle ondan nefret etmeye başladım. ama o bunu bilmiyor sözlük. hayır biliyordum zaten bunu annemi aldattığını ama bunu arsızca söylemesi biraz da övünerek söylemesi nefret duygumu açığa çıkaran olay oldu belki de.bazen telefonda konuşurken üniversite hazırlıkta kaldığımı duyunca 'ben sizin için buralardayım ama sizin hiç umrunuzda değil' gibisinden acıklı sözleri söylediğinde hiç umrumda olmadı. çünkü hep o sözleri aklıma geldi. belki orada çok boktan bir hayat yaşıyor olabilir ama o sözlerden sonra nasıl yaşadığı önemli değil. anneme bu söylediklerini de söylemedim çünkü söylesem sadece üzülecek, ama hiç birşey yapamayacak. çünkü hala okuyan 2 tane oğlu var, kim bakacak bize. belki bu yüzden dolayı annemden de nefret ediyorum, kendini çok ezdirdiği için. abimden de nefret ediyorum lafları onun yemesine rağmen sadece para gelmesine baktığı için. belki de onu kıskanıyorum hiç birşeyi umursamadan sadece paraya önem vermesi ancak kendi kazandığı değil kendisine o ağır hakaretleri eden kişinin parasını yediği için...
