ilk günler özlemden ölmek üzere olduğunu hissedersin. herkes onun gibi kokar, önünde yürüyen herkesi o sanırsın. üstünden biraz zaman geçer, alışırsın. ilk günlerdeki gibi acı çekmezsin. biraz daha zaman geçer, artık özlemezsin bile. sadece onu hatırladığında gülümsersin.
yani, özlemek, aşk gibi, sevgi gibi gün geçtikçe büyüyen bir duygu değildir. özlem risk doludur. ya bir süre sonra onu sana unutturur ya da sevgiyi güçlendirir.
belki de anlam doludur onun; "uzak ilişki istemiyorum" deyişi. altında "seni, senin beni sevdiğin kadar çok sevemem." gibi bir anlam vardır. "zamanla birbirimizi unuturuz" demek istiyordur belki de.
kim bilir...
diğer tarafta, "mesafenin ne önemi var. imkanlar el verdiğince ziyarete gelirim ben seni" diyorsa biri, tutun onun ellerini, bırakmayın sakın...
ama gönül ya bu;
hep, özlemin zamanla seni unutturacağı kişiyi seçer...
