her yıl, bahar çiçeğe durduğunda, dünya nennilendiğinde, ağrıdağının çobanları dört yandan gelirler, kepenklerini gölün bakır toprağına atıp üstüne otururlar.bin yıllık sevda toprağının üstünde otururlar.tanyerleri ışırken kavallarını bellerinden çekip ağrıdağının öfkesini, sevdasını çalarlar.ve gün kavuşurken bir ak kuş gelir...
